zły człowiek a taki bliski sercu

W czasach niepewności wyjście do żabki po płatki kukurydziane może się okazać już tym ostatnim. Nie z powodu czyhającej za rogiem śmierci, to raczej przez debet na koncie tracimy grunt pod nogami. Kiedy już nie możesz kupić sobie i Blakowi coca coli, kiedy nawet niedopalony papieros z wczoraj jest na wagę złota, to wtedy wydajesz ostatnie pieniądze na bilet do kina. Rok wyczekiwania. To największa ekscytacja od czasu, gdy przestałaś czekać na Święta Bożego Narodzenia i Wielkanocne, bo nic już nie wnoszą; na wakacje, ponieważ najczęściej trwają tydzień.  Drży ci serce, bo nie wiadomo co przyniesie opowieść o superbohaterze, który już przestał być super, którego już nawet nikt nie nazywa bohaterem. Rozmawiasz ze swoim dawnym kumplem z teatru - Pennem i odnajdujecie wspólną płaszczyznę porozumienia. Padają podniosłe słowa, być może jest w was tęsknota za dobrem. Na co dzień przecież tak cynicznie i z dystansem do wszystkiego, nie? Seans premierowy urasta do rangi misterium, chociaż w innym mieście zakończyło się to niedobrze, okrutnie i głupio. Okazuje się, że nie ma tu miejsca na egzaltację. Jest film i jego przekaz. Jest widz i jego emocje. Metafizyka ląduje koszu.

Wczoraj na urodzinach Wawrzyńca (niech wciąż będzie Wawrzyńcem!) dowiedziałam się, że był sobie raz człowiek, który czkał przez 20 lat, a kiedy przestał, to umarł oraz że zawód spawacza jest bardzo intratny, Asiok proponuje mi kurs na spawacza z urzędu pracy. Obiecuję, że jak tylko skończę studia zajmę się spawalnictwem, a potem tramwajarstwem, czyli najwcześniej za trzy lata.
U Nelly w pracy skonstruowano robota, który spawa sam - dokładnie i szybko. Nazywa się Miś.

Bańki są tanie i takie niepoważne.